Τα παιδιά πρώτα ονειρεύονται, μετά εμπνέονται και τελευταία διδάσκονται.

       Χωρίς αμφιβολία ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και του διαδικτύου, γεγονός που έχει αλλοιώσει τις κοινωνικές σχέσεις και τον χαρακτήρα των σημερινών των παιδιών. Ο τρόπος σκέψης τους και η στάση τους απέναντι στο σχολείο έχουν αλλάξει ριζικά. Τα σημερινά παιδιά φαίνεται να είναι φοβερά προβληματισμένα, καθώς βομβαρδίζονται καθημερινά από αμέτρητες πληροφορίες που δυσκολεύονται να διαχειριστούν.

    Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο ότι τα παιδιά σήμερα δεν ονειρεύονται. Την πρώτη ευθύνη για αυτό την επωμίζεται η τεχνολογία. Οι νέοι περνούν αμέτρητες ώρες μπροστά από μία οθόνη κάνοντας αλόγιστη χρήση των Social Media, γεγονός που ≪παγώνει≫ τη φαντασία τους.  Συγχρόνως, συγκρίνονται με ανθρώπους που ψευδώς προβάλουν μόνο τη θετική πλευρά της ζωής τους.  Έτσι, τους δημιουργείται το αίσθημα της ανυπομονησίας και η εντύπωση ότι στη ζωή τα πάντα αποκτώνται χωρίς κόπο από τη μία στιγμή στην άλλη ή θεωρούν το εαυτό τους στάσιμο, με αποτέλεσμα να χάνουν κάθε κίνητρο να θέσουν κάποιο στόχο ή να αρχίσουν κάποια δραστηριότητα. 

     Καθοριστικός παράγοντας στην άρση του φαινομένου είναι η έμπνευση και η δυνατότητα να τα αφήσουμε τα ελεύθερα τα παιδιά να ονειρευθούν. Τα όνειρα τους δεν είναι απλώς φαντασίες· είναι οι πρώτες εκφράσεις των επιθυμιών, των ταλέντων και των φιλοδοξιών τους . Επίσης, η αυτοπεποίθηση είναι ένα από τα πολυτιμότερα δώρα που μπορούμε να τα προσφέρουμε. Αυτή χτίζεται με το να υπενθυμίζουμε καθημερινά ότι, η σύγκριση είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της χαράς και της εξέλιξης. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοναδική πορεία.

     Συμπερασματικά, τα όνειρα των παιδιών είναι η σπίθα που μπορεί να ανάψει τη φλόγα του μέλλοντός τους. Επιπλέον, λειτουργούν ως κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.  Ας δώσουμε στα παιδιά την ελευθερία να ονειρεύονται και την ενθάρρυνση να πιστέψουν ότι μπορούν να κατακτήσουν τον κόσμο. Και εμείς ας γίνουμε αυτοί που θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν.