Πρέπει να τελειώνουμε με την αέναη περιπτωσιολογία…

Του BSC. Πτυχιούχου Μαθηματικού ΑΠΘ
Δημήτριου Καραγκιοζίδη

    Άλλη μία χρονιά που τα θέματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων στα μαθηματικά, εγείρουν προβληματισμούς σχετικά με τη δομή και τη δυσκολία τους. Οι απόψεις σε ιστοσελίδες ανά την Ελλάδα αντιστρατεύονται για ακόμα μία φορά, με τη πλειοψηφία να κάνει λόγο για ιδιαίτερα απαιτητικά θέματα, όπου η βάση για πολλούς μαθητές θα αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο. Δεν είναι όμως και λίγοι οι συνήγοροι της επιτροπής των θεμάτων, η οποία φαίνεται να αγνοεί επιδεικτικά την εκπαιδευτική κοινότητα και να ανεβάζει όλο και περισσότερο τον πήχη.

     Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι εκπαιδεύουμε μαθητές να εφαρμόζουν μεθοδολογίες, από το να διαμορφώνουν μαθηματική σκέψη. Πιο συγκεκριμένα, οι περισσότεροι μαθητές αποστηθίζουν περιπτώσεις ασκήσεων και μετά προσπαθούν να προσαρμόσουν κάθε παρόμοια άσκηση σε αυτή που έμαθαν. Με άλλα λόγια, μαθαίνουν σε μία τεχνική ‘’αν είναι έτσι, τότε κάνουμε αυτό’’, κάτι το οποίο είναι καταστροφικό. Αυτό έχει σαν συνέπεια, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα θέμα το οποίο δεν ταιριάζει ‘’με το καλούπι’’, να πελαγώνουν.

      Από την άλλη έχουμε υποτιμήσει τη Γραμμική Άλγεβρα, τη Γεωμετρία, τη Τριγωνομετρία, τη Στερεομετρία και έχουμε εστιάσει πλήρως στην Ανάλυση. Αυτοί οι τομείς είναι συνδυαστικοί και αλληλένδετοι και είναι αναγκαίο να αφομοιώνονται πλήρως στα προηγούμενα χρόνια, αφού αποτελούν προαπαιτούμενα για τη Γ΄ Λυκείου. Έτσι, οι μαθητές θα αναπτύξουν ουσιαστική μαθηματική αντίληψη, η οποία θα είναι βασικό όπλο για να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε μαθηματικό πρόβλημα ή κατάσταση.

      Καταλήγοντας, τα μαθηματικά είναι μία γλώσσα σκέψης και έκφρασης και δεν μπορούν να στηρίζονται σε μηχανισμούς αποστήθισης. Η επιστροφή στην ουσία των μαθηματικών και η καλλιέργεια μιας σφαιρικής, λογικά θεμελιωμένης μαθηματικής παιδείας, αποτελεί αναγκαία συνθήκη για τη διαμόρφωση μαθητών, ικανών να σταθούν με σιγουριά και ελευθερία σκέψης μπροστά σε κάθε πρόκληση, εντός κι εκτός σχολικής αίθουσας.