Θωμάς Μαργαρίτης

Δικηγόρος -πρώην Δήμαρχος Δράμας

Του Γιώργου Μάρκου
Φωτογραφία: Μάκης Σεραφειμίδης

Τον σημερινό μας καλεσμένο τον θυμάμαι πάντα να μάχεται για το καλό της Δράμας. Με τις προσπάθειες που κάνει μέχρι σήμερα μέσω των διαφόρων ιδιοτήτων που είχε (Δήμαρχος Δράμας, Δικηγόρος, Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Δράμας, Νομικός σύμβουλος της Δόξας Δράμας και άλλες πολλές) αποδεικνύει πως πρέπει να συμπεριφέρεται κάθε Δραμινός πολίτης, που θέλει να προσφέρει στον τόπο του. Αγωνίζεται ακόμα και σήμερα που δεν κατέχει κάποιο πολιτικό αξίωμα, πάντα για το καλό της πόλης του και δείχνει το δρόμο που ειδικά οι νέοι πρέπει να ακολουθήσουν.

Κύριε Μαργαρίτη σας καλωσορίζουμε λίγο πριν τα Χριστούγεννα στο Fdrama. Σε τι περίοδο σας πετυχαίνουμε; Χαλαρώνετε λόγω των ημερών;

Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση να δώσω συνέντευξη στην εορταστική Χριστουγεννιάτικη έκδοση του έγκριτου περιοδικού σας. Οι γιορτές πάντα προσφέρονται για χαλάρωση, ξεκούραση και οικογενειακή θαλπωρή για όλους μας. Το ίδιο προσπαθώ και εγώ να κάνω και να είμαι πιο κοντά στην οικογένειά μου και στους δικούς μου ανθρώπους.

Βρεθήκατε στη θέση του Δημάρχου από το 2004 μέχρι το 2010, οπότε μπορείτε να γνωρίζετε για την ανάπτυξη της Δράμας και όσα μπορούν να γίνουν από πρώτο χέρι. Πως σας φαίνεται η σημερινή Δράμα; Είστε ευχαριστημένος από την εικόνα της και όσα έχουν γίνει μετά από εσάς;

Βρέθηκα στην θέση του Δημάρχου με το ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης. Διότι μπορεί στους πολλούς απλούς πολίτες η κρίση να έδειξε τα δόντια της από το 2009 ή 2010, όμως σε επίπεδο διοίκησης είχε ξεκινήσει πολύ πιο πριν, σχεδόν με την ανάληψη των δημαρχιακών καθηκόντων μου όπως προανέφερα.

Δυστυχώς η Δράμα, στην εποχή των «παχέων αγελάδων» των προηγούμενων δεκαετιών έχασε πολλές ευκαιρίες. Όταν σε όλη την Ελλάδα μοιράζονταν Πανεπιστημιακές σχολές, κατασκευάζονταν υπερσύγχρονα οδικά δίκτυα, εκμεταλλεύονταν τις φυσικές τους ομορφιές, επεδίωκαν νέες επενδύσεις ή αναζητούσαν νέες πηγές πλουτισμού των περιοχών τους, εμείς εδώ «περί άλλων τυρβάζαμε». Τις εποχές της επίπλαστης ευμάρειας, τότε που και στη Δράμα «δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα», έπρεπε να γίνει αντιληπτό ότι οι μέχρι τότε σταθερές πηγές εσόδων μας θα άρχιζαν να στερεύουν. Και οι Βιοτεχνίες ετοίμου ενδύματος θα μετανάστευαν αναζητώντας φθηνότερα εργατικά χέρια και τα στρατόπεδα θα έκλειναν, όπως έκλεισαν σε όλη την Ελλάδα και το συνάλλαγμα που «έρεε» στη Δράμα από τους μετανάστες μας της πρώτης και δεύτερης γενιάς που είχαν την ελπίδα της επιστροφής στην πατρίδα κάποτε θα σταματούσε. Όλα τα εργοστάσιά μας είτε έκλεισαν, είτε τα κλείσαμε μόνο μας. Ανεχθήκαμε να υποβαθμιστεί ο σιδηρόδρομος και να χάνονται σταδιακά ένα σωρό υπηρεσίες από τον Νομό μας χωρίς να προστίθεται τίποτε. Εμείς εδώ αντί να τα κάνουμε όλα «Ανάστα ο Κύριος» αναπτύσσαμε μονίμως έναν όχι διεκδικητικό αλλά ρηχό αντιπολιτευτικό λόγο που γαργαλούσε μεν τα αυτιά των πολιτών, ήταν όμως ανέξοδος και αδιέξοδος αφού και με αυτόν τίποτα και ποτέ δεν καταφέρναμε. Ψάχναμε μονίμως τρίτους για να ρίξουμε όλες τις ευθύνες (κυβερνήσεις, Σερραίοι, Καβαλιώτες κ.λ.π.), χωρίς ποτέ να κάνουμε τη δική μας αυτοκριτική. Πάντα μας έφταιγαν οι άλλοι ποτέ εμείς, ωσάν εμείς όλα καλά να τα κάναμε. Μ’ αυτά και μ’ αυτά μείναμε πίσω από τους άλλους κατά δύο τρεις δεκαετίες. Και ότι δεν πετύχαμε την εποχή των «παχέων αγελάδων» όπως προανέφερα, αισιοδοξούμε να τα πετύχουμε στην εποχή των «ισχνών».

Βλέπετε ότι και σήμερα τα ίδια κομβικά αιτήματα έχουμε τα οποία μας απασχολούσαν και μας ταλάνιζαν δεκαετίες και έπρεπε από τότε να λυθούν. Την δύσκολή κατάσταση στην Δράμα την βλέπετε και την βιώνετε. Δεν χρειάζεται εγώ να την χαρακτηρίσω. Τώρα που η «πίτα» στην Ελλάδα μίκρυνε και όλοι διεκδικούν μεγαλύτερο κομμάτι, απαιτείται τιτάνια προσπάθεια για να αποκαταστήσουμε τις υστερήσεις του παρελθόντος και να κάνουμε καινούρια πράγματα. Πράγμα πολύ δύσκολο, που επιτείνεται και από την έλλειψη πλέον ανοχής της κοινωνίας μας, που χρόνια προσδοκούσε τα καλύτερα από τα «παραμύθια» που άκουγε και δεν μπορεί άλλο να περιμένει. Για να αποκατασταθούν οι υστερήσεις του παρελθόντος και να μπουν νέα δημιουργικά λιθαράκια ώστε να ανθίσει ξανά το χαμόγελο στα χείλη των Δραμηνών απαιτείται ενότητα όλων των αιρετών μας στην πράξη, όχι μόνο λεκτικά όπως συνήθως γίνεται. Να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να αποβάλλουν εγωισμούς και μικροπολιτικές σκοπιμότητες, να καταρτίσουν ένα αναπτυξιακό σχέδιο έργων δράσεων και κινήτρων που απαιτούνται και να απαιτήσουν να συνταχθεί και να εφαρμοσθεί ένα τοπικό αναπτυξιακό κυβερνητικό πρόγραμμα ειδικά και μόνο για τη Δράμα, όπως έγινε για τα Γρεβενά επί Υπουργίας Φώλια. Αν αυτό δεν γίνει με τις υστερήσεις τόσων ετών όσο και να προσπαθούμε, μονίμως θα ακουμπάμε, αν ακουμπάμε, την ουρά των άλλων που συνεχώς θα προηγούνται. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος, εκτός από σποραδικές ίσως μικροεπιτυχίες που δεν θα αναστρέψουν το γενικό άσχημο κλίμα.

Υπάρχει κάποιο έργο που ονειρευτήκατε σαν Δήμαρχος αλλά δεν μπορέσατε ή δεν προλάβατε να πραγματοποιήσετε; Μπορεί να γίνει σήμερα;

Σαν Δήμαρχος με σχετικά σύντομη θητεία θεωρώ ότι εγώ και οι συνεργάτες μου παράξαμε ένα σημαντικό έργο. Δεν είναι μόνο η Ονειρούπολη που ίσως με χαρακτηρίζει και επισκιάζει όλα τα άλλα. Είναι και το νέο Δημαρχείο, είναι και η ανάπλαση του χειμάρρου της Καλλιφύτου από το νέο Δημαρχείο μέχρι το Γήπεδο Κραχτίδη, είναι και οι αναπλάσεις όλων των δρόμων του ανατολικού κεντρικού τομέα της πόλης (Παπανδρέου, Βεργίνας, Σκρα, Ηπείρου, Μακεδονίας, Εφέδρων Αξιωματικών, 28ης Οκτωβρίου, Περικλέους Κάβδα κ.λ.π.), είναι και οι δεκάδες παιδικές χαρές, η φροντίδα της καθημερινότητας του πολίτη που είχε φτάσει σε αρκετά υψηλό επίπεδο (καθαριότητα, πράσινο, προσπελασιμότητα, διανοίξεις κεντρικών αρτηριών όπως η οδός Περικλέους πίσω από τα Δικαστήρια, η οδός Καραϊσκάκη κ.λ.π.). Είναι και τόσα άλλα που πιστεύω ότι είναι γνωστά στους συμπολίτες μας και δεν χρειάζεται να αναφέρω. Πέραν τούτων που ήταν στην άμεση ευθύνη της Δημοτικής μας Αρχής, υπήρξε από μας η μέγιστη διεκδίκηση από την Κεντρική Εξουσία για τα σημαντικά θέματα που μας απασχολούν μέχρι σήμερα. Όπως οι οδικοί άξονες, θέμα για το οποίο πέραν της διεκδίκησης έλεγα πάντα την αλήθεια περί ανυπαρξίας τότε μελετών και εξασφαλισμένης χρηματοδότησης. Δυστυχώς ορισμένοι υψηλόβαθμοι τοπικοί παράγοντες ισχυρίζονταν ότι υπήρχαν όλα και ότι επίκειτο η έναρξη των εργασιών και ο κόσμος της Δράμας δυστυχώς τους πίστευε. Όπως οι φυλακές που χωροθετήθηκαν στην Δράμα μόνο με τον αγώνα του Δικηγορικού Συλλόγου, όταν ήμουν Πρόεδρός του, τη στιγμή που κάποιοι υψηλόβαθμοι άρχοντες ήταν αντίθετοι και ξεσήκωναν τον κόσμο κατά της ανέγερσής τους στον Νομό μας. Έκαναν τα πάντα για να μην ολοκληρωθεί η κατασκευή τους ώστε να μην λειτουργήσουν ποτέ. Έτσι παλεύουμε είκοσι ένα ολόκληρα χρόνια για να ανάψει επιτέλους «φως λειτουργίας» για τις φυλακές. Εκτός όμως από αυτά που κάναμε επί δημαρχίας μου και όσα ενδεικτικά και όχι περιοριστικά παραπάνω ανέφερα, ασφαλώς υπήρχαν και πολλά δημιουργικά όνειρά μας για το μέλλον που δεν προλάβαμε να υλοποιήσουμε. Για πολλά από τα όνειρά μας είχε γίνει η αρχή εκτελέσεως, όπως η αξιοποίηση και της νότιας πλευράς της Αγίας Βαρβάρας. Θυμίζω ότι απαλλοτριώσαμε το παντοπωλείο Βαλεργάκη έναντι του μύλου του Ζώνκε, το κατεδαφίσαμε και δημιουργήσαμε ένα μικρό πάρκο στη θέση του. Ήταν η πρώτη ενέργεια και θα ακολουθούσαν και άλλες ώστε να αξιοποιηθεί όλος ο χώρος από την Γέφυρα του Ζώνκε μέχρι τα φανάρια του super market Βασιλόπουλος. Σχεδιάζαμε επίσης την ενοποίηση της βόρειας και της νότιας πλευράς του πάρκου της Αγίας Βαρβάρας, με το γκρέμισμα του τσιμεντένιου τοιχίου, την μίσθωση του μύλου του Ζώνκε και την μετατροπή του σε μουσείο υδροκίνησης. Σχεδιάζαμε την αποσυμφόρηση της οδού Αντιγόνου με την δημιουργία παραλλήλου δρόμου και νέας γέφυρας στον χείμαρρο Μοναστηρακίου στο ύψος του Νοσοκομείου και του Βόρειου περιφερειακού δακτυλίου. Σχεδιάζαμε την ευρεία πεζοδρόμηση του κέντρου της πόλης με την δημιουργία χώρων στάθμευσης σε πολλά σημεία γύρω από το πεζοδρομημένο κέντρο, όπως συμβαίνει σε όλες τις σύγχρονες πόλεις σήμερα, που και εμείς θαυμάζουμε όταν τις επισκεπτόμαστε. Είμασταν έτοιμοι για την άμεση μετακίνηση της Λαϊκής Αγοράς στον χώρο της Ανάπλασης, όπου ο ανοιχτός χώρος που κατάντησε σήμερα πάρκινγκ βαρέων οχημάτων, είχαμε προβλέψει από την ολοκλήρωση της ανάπλασης το 2010 ότι θα μετατρέπονταν σε σκεπαστό χώρο φιλοξενίας των εκθετών της Λαϊκής αλλά και χώρος πολλαπλών χρήσεως για όλους όταν δεν φιλοξενούνταν η Λαϊκή.

Σχεδιάζαμε την μετατροπή του παλαιού Δημαρχείου σε παράρτημα του Ελληνικού Παιδικού Μουσείου που βρίσκεται στην Αθήνα. Θα ήταν το μοναδικό παράρτημα στην Ελλάδα που θα εξασφλάλιζε συνεχείς επισκέψεις γονέων, μαθητών και εκπαιδευτικών για πάντα στη Δράμα. Έτσι δεν θα είχαμε μαζικές επισκέψεις χιλιάδων ανθρώπων μόνο κατά την διάρκεια της Ονειρούπολης αλλά όλο τον χρόνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μεγάλη Πανελλαδική απήχηση της Ονειρούπολης από τα πρώτα τις χρόνια, κέντρισε το ενδιαφέρον της τότε διοίκησης της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και έγιναν προχωρημένες συζητήσεις για τη θέση της Ονειρούπολης υπό την αιγίδα της ΔΕΘ και την αποκλειστική χρηματοδότησή της από αυτήν, ως την πρώτη προσπάθεια αποκέντρωσης της ΔΕΘ εκτός Θεσσαλονίκης. Θυμίζω ότι τότε είμασταν οι πρώτοι και οι μόνοι που αναπτύξαμε τέτοια Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση σε όλη την Ελλάδα. Αυτό που είχε εκτιμηθεί τότε, εκτός της ιδέας και της υλοποίησής της, ήταν το μοναδικό φυσικό περιβάλλον ανάπτυξης του θεματικού Χριστουγεννιάτικου Πάρκου, το οποίο ποτέ δεν θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν και να υπερκεράσουν τα κτήρια της ΔΕΘ όσα χρήματα και αν δαπανώνταν από αυτούς εάν έκαναν κάποια εκδήλωση εκεί. Εδώ στη Δράμα και με δική της χρηματοδότηση, συζητήθηκε να γίνονται και πολλές άλλες δράσεις που ανέπτυξε τελικά η ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη στους δικούς της χώρους όταν έχασα τις εκλογές το 2010 και οι άμεσοι συνεργάτες μου «εξοστρακίστηκαν» από τη Δράμα (π.χ. το Μουσείο σοκολάτας κ.λ.π.). Ενόψει των παραπάνω σχεδιάζαμε την πλήρη ανακατασκευή του Δημοτικού Κήπου με την δημιουργία σταθερών υποδομών για την φιλοξενία της Ονειρούπολης και όλων των άλλων δράσεων που θα προέκυπταν. Αντιλαμβάνεστε το τεράστιο διαχρονικό όφελος της Δράμας από τις δράσεις και ενέργειες αυτές. Όλα αυτά τα επικοινωνήσαμε τότε το 2010 προεκλογικά όμως δυστυχώς δεν έγιναν πιστευτά. Χάθηκε έτσι μία χρυσή ευκαιρία τουριστικής απογείωσης της Δράμας για πάντα. Μετά την απομάκρυνση της Λαϊκής είχαμε σχεδιάσει την πλήρη ανακατασκευή της 19ης Μαϊου μέχρι την είσοδο της ΔΕΚΠΟΤΑ στην Αγία Βαρβάρα. Έτσι δεν θα περιορίζονταν η ανάπλαση μέχρι τον Άγιο Νικόλαο όπως έγινε με το έργο το ΒΑΑ σήμερα, αλλά θα γίνονταν σε όλο το μήκος της 19ης Μαίου. Θα μπορούσα να απαριθμίσω και πολλές άλλες υλοποιήσιμες σκέψεις, αλλά φοβούμαι ότι δεν θα επαρκούσε ο χώρος φιλοξενίας μιας μακροσκελέστατης συνέντευξής μου. Κάποια από αυτά που ανέφερα ασφαλώς μπορούν να γίνουν και σήμερα. Όπως και πολλά από αυτά που έγιναν επί Δημαρχίας μου και παραδόξως σταμάτησαν να λειτουργούν και ξεχάστηκαν, ενώ αποδείχθηκαν χρήσιμα και οφέλημα για τον τόπο. Όπως το ενυδρείο ψαριών του γλυκού νερού στον Μυλοπόταμο, τα κέντρα ενημέρωσης επισκεπτών στην Αγία Βαρβάρα και στην Πλατεία. Ελπίζω ότι θα είναι στις προθέσεις τις νέας δημοτικής αρχής η επαναλειτουργία τους μαζί με ένα πάρκινγκ βαρέων οχημάτων εκτός της πόλης και ένα καταφύγιο αδέσποτων ζώων που επίσης είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε τότε.

Οδικοί άξονες Δράμα – Αμφίπολη και Δράμα – Καβάλα. Παλεύετε χρόνια γι’ αυτούς και ως Δήμαρχος αλλά και τώρα ως απλός πολίτης. Θα τους δούμε σύντομα; Πιστεύετε σε άμεση κυκλοφορία ή όχι;

Τα οδικά τμήματα Καβάλα-Δράμα και Δράμα-Αμφίπολη, είναι υποτμήματα του διευρωπαϊκού άξονα Ε61 και πρέπει και τα δύο να κατασκευαστούν. Τα διλλήματα του παρελθόντος περί επιλογής ενός εκ των δύο τμημάτων ήταν «ψευτοδιλλήματα» που έβαζαν κάποιοι ακριβώς για να μην γίνει τίποτα. Όσα ακούγονταν και αναπαράγονταν «περί σχεδόν ετοίμων μελετών» για το ΔράμαΑμφίπολη, που γεννούσαν την προσδοκία και την ελπίδα ότι επίκειτο σύντομα η κατασκευή του έργου ήταν δυστυχώς «κούφια λόγια» ή αλλιώς «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Επίσης τίποτα απολύτως δεν υπήρχε και για το τμήμα Δράμα-Καβάλα. Ούτε σε επίπεδο μελετών, ούτε σε επίπεδο εξεύρεσης πηγής χρηματοδότησης. Παράλληλα ουδεμία προσπάθεια ανακατασκευής του υφισταμένου δρόμου, αυτού του καρόδρομου που χρόνια ολάκερα διαβαίνουμε δεν γίνονταν, γιατί δήθεν σύντομα θα αποκτούσαμε «δίιχνους άξονες» … τρομάρα μας! Στη συλλογιστική αυτή της παρουσίασης αναληθώς στοιχείων ως αληθινών ήμουν αντίθετος, έλεγα πάντα την αλήθεια περί ανυπαρξίας μελετών και χρηματοδότησης και πίεζα για την ολοκλήρωσή τους. Παράλληλα πίεζα και πιέζαμε και για τη βελτίωση του υφισταμένου δρόμου και είναι γνωστό ότι κάποιες από τις βελτιωτικές παρεμβάσεις έγινε μετά από ασφυχτική πίεση μου στους αρμόδιους γείτονές μας. Σήμερα μετά από δεκαετίες, ξεκίνησε η κατασκευή των πρώτων οκτώ χιλιομέτρων του υποτμήματος Σταυρός Αμυγδαλεώνα – Κρηνίδες του τμήματος Καβάλα – Δράμα. Οι εργασίες εκτελούνται σε εκτάσεις του Δημοσίου ενώ αναμένεται τον Ιανουάριο η έκδοση δικαστική απόφασης περί καθορισμού τιμής μονάδος αποζημιώσεως των απαλλοτριωμένων κτημάτων των ιδιωτών, ώστε να μπουν μπουλντόζες και σ’ αυτά. Στην συνέχεια και μετά την ολοκλήρωση του υποτμήματος αυτού θα ακολουθήσουν οι κατασκευές των υποτμημάτων Κρηνίδες – Άγιος Αθανάσιος και Άγιος Αθανάσιος – Δράμα στο ύψος του κυκλικού κόμβου στο Hotel Κούρος.

Για το άλλο τμήμα Δράμα – Αμφίπολη συνολικού μήκους 40,5 χιλιομέτρων εκ των οποίων 13 χιλιόμετρα είναι εντός του Νομού μας και 27,5 εντός του Νομού Σερρών, είναι γνωστό ότι επιλέχθηκε η οδός της κατασκευής μέσω ΣΔΙΤ. Δηλαδή της Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα. Έδειξαν ενδιαφέρον τέσσερις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες και σήμερα βρισκόμαστε στο Β στάδιο, το στάδιο δηλαδή της επιλογής του τελικού αναδόχου και της συμβασιοποίησης του έργου. Εάν και εφόσον αυτό γίνει και από τότε που θα γίνει, ο τελικός ανάδοχος έχει τέσσερα (4) χρόνια για να ολοκληρώσει το έργο.

Με τα δεδομένα αυτά δεν πιστεύω ότι σύντομα θα τους δούμε και τους δύο άξονες σε πλήρη κυκλοφορία. Έχουμε αρκετά χρόνια γι’ αυτό. Εν όψη αυτών θεωρώ ότι είναι επίκαιρο το διαχρονικό αίτημά μου για ανακατασκευή και βελτίωση του υφισταμένου δρόμου. Δεκαετίες υπομέναμε και περιμέναμε γιατί πιστεύαμε ότι κάτι μπορούσε να γίνει σύντομα όπως μας έλεγαν. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ποιος ξέρει πόσα χρόνια ακόμα…

Ας απαιτήσουμε μέχρι τότε να γίνει βελτίωση του υφισταμένου δρόμου. Άλλωστε και αυτήν την βελτίωση μας την είχαν υποσχεθεί μέσα από το πρόγραμμα «Οδική Ασφάλεια». Δυστυχώς και αυτή η υπόσχεση αθετήθηκε και ξεχάστηκε.

Φυλακές Νικηφόρου. Κάνετε αγώνα για αυτές χρόνια. Θα λειτουργήσουν επιτέλους;

Πέρασαν 21 χρόνια από τότε που θεμελιώθηκαν οι φυλακές και ακόμα δεν λειτουργούν. Είναι ένα μεγάλο έργο που όπως είπα και παραπάνω, κάποιοι υψηλόβαθμοι τοπικοί παράγοντες δεν το ήθελαν, το πολέμησαν και αδιαφόρησαν για την τύχη του. Έτσι η κατασκευή του σταμάτησε και ήταν η μόνη φυλακή που σταμάτησε από τις τέσσερις (4) φυλακές στην Ελλάδα που εγκαινιάστηκαν μαζί. Και ενώ όλες οι άλλες ολοκληρώθηκαν το 2008 και λειτουργούν από το 2010, μεταξύ των οποίων και της γειτονικής Νιγρίτας Σερρών, εμείς ακόμα περιμένουμε την λειτουργεία της διότι δεν επανδρώθηκε ακόμη με κρατουμένους. Είναι μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο να έχουν προσληφθεί και να παρουσιάζονται στο άδειο από κρατουμένους σωφρονιστικό κατάστημα όλοι οι 250 υπάλληλοί του και να μην μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

Στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Νικηφόρο ο Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Κώστας Κατσαφάδος δήλωσε ότι η λειτουργεία της θα γίνει σταδιακά μέχρι τέλος του χρόνου. Στην επίσκεψή του παραβρέθηκα και του δώρησα το βιβλίο μου εκδόσεως του Δικηγορικού Συλλόγου Δράμας με αναφορές και φωτογραφίες του αγώνα του Συλλόγου όταν ήμουν Πρόεδρός του για τις φυλακές. Εστίασα την προσοχή του Υπουργού στην φωτογραφία της επίσημης θεμελίωσης πριν 21 χρόνια όπου όλοι οι παριστάμενοι επίσημοι έχουν αποβιώσει πλην εμού. Του είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι «μόνο εγώ επιμένω ακόμα να βρίσκομαι στη ζωή για να δω επιτέλους την επίσημη λειτουργία τους». Είκοσι ένα (21) χρόνια αναμονής είναι υπερβολικά πολλά. Ούτε το γεφύρι της Άρτας δεν χρειάστηκε τόσα για να στεριώσει. Εύχομαι και ελπίζω η υπόσχεση του Υπουργού να είναι η τελευταία και να τηρηθεί. Πιστεύω πλέον ότι σύντομα θα λειτουργήσουν οι φυλακές. Ειλικρινά προσωπικά μία χαρμολύπη με διακατέχει. Χαρά γιατί τόσος αγώνας τόσων ετών δεν θα πάει χαμένος και λύπη γιατί ακριβώς χρειάστηκε τόσος αγώνας και τόσα χρόνια για την κατάκτηση του αυτονόητου.

Είστε ο Δήμαρχος που δημιουργήσατε την Ονειρούπολη, όταν κανένας δεν τολμούσε κάτι παρόμοιο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνει η Ονειρούπολη ένα ζωντανό επιτυχημένο παράδειγμα για όλους Δήμους και στη συνέχεια να αντιγραφεί από πολλές πόλεις. Πως σας φαίνεται σήμερα η Ονειρούπολη Δράμας που φέτος είναι και επετειακή αφού κλείνει 20 χρόνια από το ξεκίνημά της; Έχασε ή όχι την αίγλη που κάποτε είχε;

Για την Ονειρούπολη έχουν λεχθεί και έχουν γραφεί τόσα πολλά. Εγώ θα προσθέσω ότι ήταν ένα πολιτικό πείραμα που απέδειξε ότι ενωμένος ο Δραμηνός λαός και η τοπική αυτοδιοίκηση μπορούν να πετύχουν σπουδαία πράγματα, ζηλευτά από ολόκληρη την Ελλάδα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δύναμη της Ονειρούπολης, πέρα από την ιδέα την τόλμη και την κοπιώδη προσπάθεια της υλοποίησής της, ήταν ο απλός κόσμος της Δράμας, οι εθελοντές όλων των ηλικιών, αλλά και όλοι ο Δραμηνοί εντός και εκτός Δράμας, που όταν διαπίστωσαν ότι κάτι σπουδαίο και μεγάλο πήγαινε να γίνει την αγκάλιασαν και έγιναν οι καλύτεροι διαφημιστές και πρεσβευτές της. Ο Δραμηνός δεν είναι αδιάφορος, αγαπά τον τόπο του και προσφέρεται ανιδιοτελώς να βοηθήσει όταν διαισθάνεται ότι κάτι καλό γίνεται για τον τόπο και όταν οι αιρετοί ζητήσουν την βοήθειά τους γι’ αυτό. Όλοι μαζί λοιπόν Δημοτική Αρχή και πολίτες, όχι μόνο αλλάξαμε τον τρόπο του Χριστουγεννιάτικου εορτασμού αλλά και διδάξαμε τον τρόπο αυτό σε ολόκληρη την Ελλάδα και γίναμε το φωτεινό παράδειγμα για όλους τους Δήμους της χώρας. Δημιουργήσαμε μέσα στο καταχείμωνο μία τουριστική περίοδο 40 και πλέον ημερών με τεράστια οφέλη για τον τόπο μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Συμβάλλαμε έτσι τα μέγιστα και στην τουριστική προβολή ολόκληρου του Νομού μας, αφού γίναμε γνωστοί μαζικά από την Ονειρούπολη παντού και μπήκε η Δράμα στο χάρτη των περιοχών που προσφέρονται για Χριστουγεννιάτικες διακοπές στην Ελλάδα. Πράγμα που διατηρείται μέχρι σήμερα 20 χρόνια μετά την έναρξη του τολμηρού αυτού εγχειρήματος που όλοι ζήλεψαν και πολλοί επιχείρησαν να αντιγράψουν. Το πείραμα λοιπόν της Ονειρούπολης απέδειξε ότι δεν είμαστε παιδιά ενός κατώτερου Θεού και ότι μπορούμε να φτιάξουμε σημαντικά πράγματα ζηλευτά από όλους στην χώρα μας. Για μένα το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι αν μπορούμε, αλλά το άνω πραγματικά θέλουμε να γίνουν πράγματα στον τόπο ή μας αρέσει να αναλωνόμαστε σε αδιέξοδες μεταξύ μας εγωπαθείς κοκορομαχίες ή να αναπτύσσουμε μονίμως έναν καταγγελτικό λόγο έναντι πάντων ή να ψάχνουμε μονίμως εχθρούς για να φορτώσουμε την δική μας αδυναμία και έλλειψη προσπάθειας. Πράγματα που κάναμε ως τώρα και διαχρονικά ζημίωσαν τον τόπο. Φέτος η Ονειρούπολη είναι επετειακή αφού συμπληρώνονται 20 χρόνια από την έναρξή της. Είναι αληθές και πανθολογούμενο ότι έχασε την ορμή των πρώτων χρόνων της και πολλοί λόγοι συνέβαλαν σ’ αυτό. Όμως το ισχυρό brant name που λέγεται Ονειρούπολη Δράμας, γνωστό σε όλη την Ελλάδα ούτε ξεχάστηκε, ούτε έπαψε να υπάρχει. Όπως φωνάζω χρόνια χρειάζεται πλήρης και σαρωτική ανανέωση σε όλα. Από την διαχείρισή της, από το στήσιμό της, από την ανανέωσή της στις δράσεις και τις ιδέες, από την οικονομική της αντιμετώπιση κ.λ.π. Γενικά επαναλαμβάνω σε όλα, για να επανέλθει στο επίκεντρο το παιδικό Χριστουγεννιάτικο όνειρο που την έκανε γνωστή σε όλη την Ελλάδα ως την μόνη εκδήλωση που απευθύνεται στα παιδιά και παρεπιπτόντως στους μεγάλους. Να επιλέγεται ένα κεντρικό θέμα κάθε χρόνο που θα κεντρίζει το ενδιαφέρον και γύρω από αυτό να ξετυλίγεται ο παιδικός μύθος. Εύχομαι και ελπίζω η νέα Δημοτική Αρχή και όλο το Δημοτικό Συμβούλιο να έχουν αντιληφθεί την ανάγκη και από του χρόνου να ξεκινήσει η ριζική αλλαγή της. Προτείνω να επανασυγκροτηθεί η παλιά δημιουργική ομάδα των ανθρώπων που δούλεψαν για να στηθεί η εκδήλωση. Να επιστρέψουν και οι «εξοστρακισθέντες» πρώην συνεργάτες μου Γρηγόρης Αβανίδης και Βίκυ Βουρνιά. Να ξεκινήσουν όλα από το μηδέν ΞΑΝΑ !!! Γιατί ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις, πράγμα που δυστυχώς έγινε στον τόπο μας. Περριτό να σας πω ότι είμαι πρόθυμος να συνδράμω με όποιο τρόπο μου ζητηθεί σε μία τέτοια προσπάθεια.

Τα τελευταία χρόνια ακούγεται ότι ο Νομός Δράμας, δεν αντιμετωπίζεται το ίδιο σε έργα και υποδομές, όπως οι άλλοι Νομοί της Περιφέρειας. Ισχύει κάτι τέτοιο κατά τη γνώμη σας;

Η ζημιά σε επίπεδο Δράμας δεν έγινε τα τελευταία χρόνια, αλλά πολλά χρόνια πριν. Η πολυσυζητημένη «ενδοπεριφερειακή ανισότητα» που έφερε την Δράμα στην τελευταία θέση στην Περιφέρειά μας αφετηρία έχει πολλές δεκαετίες πίσω. Ξεκίνησε από την εγκληματική αποδοχή μας, μαζί με τους Καβαλιώτες και τους Σερραίους, της κατάργησης της γεωγραφικής Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και την ένταξή μας η μεν Δράμα και η Καβάλα στην Θράκη και η Σέρρες στην Δυτική Μακεδονία. Έτσι και οι τρεις Νομοί καταντήσαμε οι παρίες των Περιφερειών που ενταχθήκαμε. Η Δράμα και η Καβάλα έμειναν πίσω για τους λεγόμενους «εθνικούς λόγους ανάπτυξης της Θράκης», όπως και η Σέρρες που είναι έκτοτε στη σκιά της Θεσσαλονίκης. Πέραν τούτου η ανοχή μας, η έλλειψη διεκδίκησης πλην της διαμαρτυρίας και του καταγγελτικού μας λόγου μας κατέστησε όχι μόνο αναποτελεσματικούς αλλά και εύκολους στόχους στην απομάκρυνση όσων είχε πετύχει με αγώνες ο τόπος στο απώτερο ένδοξο παρελθόν. Θαρρείς και όλοι ήξεραν στην Αθήνα ότι είμασταν «μαλακά τυριά που κοβόμασταν με την καρδιά ενός μαρουλιού» όπως έλεγε μια παλιά διαφήμιση, αφού όλα τα δεχόμασταν αδιαμαρτύρητα. Τα τελευταία λίγα χρόνια νομίζω ότι έχουν εξισορροπηθεί τα πράγματα σε επίπεδο Περιφέρειας και η Δράμα κινείται σχετικά ισότιμα μεταξύ των λοιπών Νομών, όμως αυτό και δεν γίνεται ορατό και αντιληπτό γιατί οι υστερήσεις δεκαετιών είναι δύσκολο έως αδύνατο να καλυφθούν. Για να καλυφθεί το χάσμα που στο παρελθόν δημιουργήθηκε θα πρέπει να τηρείται μία αναλογία της τάξεως του δύο (2) υπέρ της Δράμας και ένα (1) υπέρ των άλλων Νομών σε έργα, υποδομές και παροχές, πράγμα αρκετά δύσκολο σήμερα που η «πίτα» έγινε μικρότερη και όλοι ζητούν μεγαλύτερο κομμάτι της.

Πως σας φάνηκε το εκλογικό αποτέλεσμα των τελευταίων αυτοδιοικητικών εκλογών;

Εύχομαι σε όλους τους εκλεγέντες του πρώτου και του δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης καλή και δημιουργική θητεία με πνεύμα ενότητας και συνεργασίας. Η Δράμα δεν έχει την πολυτέλεια του διχασμού της εγωπάθειας και του εμπορίου της ελπίδας. Ο λαός περιμένει πολλά όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Το μέλλον θα το δείξει.

Δόξα Δράμας. Ήσασταν πάντα δίπλα στην Δόξα με πράξεις και όχι μόνο με λόγια. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια δεν θυμίζει τίποτα από τις ένδοξες παλιές ημέρες. Υπάρχει ελπίδα πιστεύετε για ένα καλύτερο ποδοσφαιρικό αύριο και γιατί όχι, μία επιστροφή στη Super League;

Η Δόξα για μένα δεν είναι μόνο μία ποδοσφαιρική ομάδα. Ήταν αυτή που εξέδωσε ταυτότητα αναγνωρισιμότητας της Δράμας σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ήταν η πρέσβειρά της όνομα και έννοια ταυτόσημα μ’ αυτήν. Δόξα και Δράμα ήταν το ίδιο πράγμα. Το πιο σπουδαία και πιο σημαντικό το οποίο δημιούργησε αυτός ο τόπος με ενότητα και κοινή προσπάθεια. Η Δόξα ήταν και ένα ειρηνικό επαναστατικό κίνημα, δημιούργημα της τοπικής κοινωνίας που ήθελε να αποδείξει ότι τα παιδιά της προσφυγομάνας Δράμας αξίζουν της αναγνώρισης και ότι η Δράμα είναι αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού εθνικού κορμού, τότε που στα γήπεδα αμφισβητούσαν και την εθνική μας ταυτότητα. Θυμίζω ότι η εμπλοκή με τα διοικητικά της είχαν οι άριστοι της τότε κοινωνίας. Γι’ αυτό μεγαλούργησε και έφτασε να θαυμάζεται από όλη την Ελλάδα. Βέβαια αργότερα τα πράγματα άλλαξαν και εμπορευματοποιήθηκαν. Έννοιες, αρχές και αξίες που εξέφραζε η Δόξα κατέρρευσαν, περιθωριοποιήθηκαν και επεκράτησε η αξία του χρήματος. Ταυτόχρονα άστοχες επιλογές διοικητικές και αγωνιστές, εγκληματικά λάθη και παραλείψεις απαξίωσαν την ομάδα, απομάκρυναν τον κόσμο από τα γήπεδα. Η Δόξα έπεσε σε βαθιά περιδίνηση και βρίσκεται στην εντατική πολλά χρόνια με χειρότερη ίσως τη φετινή χρονιά. Φτάσαμε στον σημείο σήμερα όλοι οι Δραμηνοί να είμαστε υπερήφανοι για το ένδοξο παρελθόν της Δόξας αλλά να μην θέλουμε να ακούσουμε τίποτα για την σημερινή της πορεία και προοπτική. Η ελπίδα βεβαίως πεθαίνει τελευταία και καμία αξία δεν έχει η ζωή χωρίς τα όνειρα. Όμως το ποδοσφραιρικό σήμερα και αύριο της ομάδος φαντάζει δύσκολο. Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα και μπορούν να αλλάξουν με την προσπάθεια όλων, την συνεργασία και τις σωστές επιλογές ποδοσφαιριστών στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου που μπορούν να βοηθήσουν φέτος την ομάδα να αποφύγει τον υποβιβασμό στο τοπικό πρωτάθλημα.

Υπάρχει περίπτωση να σας ξαναδούμε σαν υποψήφιο ή έχει κλείσει το συγκεκριμένο κεφάλαιο για εσάς;

Ο κύκλος της ενεργούς ανάμειξής μου στην πολιτική έκλεισε ανεπιστρεπτί εδώ και πολλά χρόνια. Το δήλωσα εξ αρχής και επ’ ουδενί λόγο θα αλλάξω την απόφασή μου αυτή. Βέβαια ο κύκλος του απλού αλλά και ενεργού πολίτη που άνοιξε μετά την αποχώρησή μου σίγουρα θα συνεχιστεί. Και τούτο διότι πιστεύω ακράδαντα ότι μπορεί ο καθένας μας με τις απόψεις του, τις θέσεις του και τις παρεμβάσεις του να βάλει ένα δημιουργικό λιθαράκι στη βελτίωση του τόπου μας. Πολύ περισσότερο όταν κάποιος με την αγάπη του κόσμου βρέθηκε σε θέση διοίκησης στο παρελθόν και απέκτησε εμπειρία και γνώση. Αυτήν την εμπειρία και γνώση κατά την γνώμη μου, οφείλει να την επιστρέψει στην κοινωνία που του τα έδωσε. Έτσι λοιπόν αισθάνομαι ότι χρωστάω στον κόσμο που με τίμησε και οφείλω να επιστρέψω αυτήν την τιμή όπως και όσο μπορώ. Ποτέ δεν συμπάθησα ανθρώπους που τιμήθηκαν από τον λαό και ενδιαφέρονταν μόνο όταν ήταν «καβάλα στο άλογο» ως αιρετοί, έχοντες αμοιβή και εξουσία. Ποτέ δεν είδα με καλό μάτι αυτούς που μετά την απομάκρυνσή τους από την πολιτική δείχνουν και είναι παγερά αδιάφοροι για το σήμερα και το μέλλον του τόπου και ασχολούνται μόνο με την εγωπαθή υπερτόνηση του έργου που έγινε επί θητείας τους, ωσάν να τους ενδιαφέρει μόνο η υστεροφημία τους και όχι το μέλλον του τόπου που έχει συνέχεια και μετά από αυτούς.

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ κύριε Μαργαρίτη. Σας ευχόμαστε καλές γιορτές με υγεία.

Εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να επικοινωνήσω τις σκέψεις και τις απόψεις μου. Αντεύχομαι και για σας τα καλύτερα. Χρόνια πολλά, καλή και δημιουργική χρονιά σε όλες τις Δραμηνές και όλους τους Δραμηνούς με την προτροπή να διατηρήσουν την ελπίδα, την πίστη και το χαμόγελό τους γιατί «όσο γελάμε ……. τίποτα δεν χάθηκε»